Zaczynamy!
Z Krakowa do Pizy dotarliśmy ze sporym opóźnieniem, Ryanair nawalił… Do hostelu docieramy przed 24:00. właściciel czekał specjalnie na nas przy stoliku przed budynkiem.
W hostelu nie ma kuchni, w łazience, bardzo brudno. Dla mnie to chleb powszedni, ale Daria nie jest jeszcze przyzwyczajona do takich warunków. „Kolację” z biedronki zjadamy na kolanach przed hostelem. Myjemy się i do spania. Pokój typowy, dwupiętrowe łóżka, wszyscy śpią. Wchodząc na piętro rozwalam tandetną drabinę (widać na zdjęciu) budząc wszystkich.
Rano szybkim krokiem maszerujemy zobaczyć jak krzywa jest wieża w Pizie. Hostel znajduje się zaraz za dworcem kolejowym i ok. 40 minut piechotą do Campo dei Miracoli (plac cudów) na którym znajdują się katedra, baptysterium i Torre pendente di Pisa – krzywa wieża.
Za to zdjęcie bardzo przepraszamy, no nie mogliśmy się powstrzymać :) Czy wiecie, że krzywa wieża ma przechyłu, aż 5 m i każdego roku dochodzi 1 mm!
To my i uwalona matryca mojego ukochanego aparatu Nikon D610 :)
W L’Ostellino podobno podają najlepsze panini w Pize! Niestety zamknięte, ale mamy nadzieje przekonać się o tym wracając z Elby.
Pociągi drugiej klasy we Włoszech bardzo przypominają nasze Pendolino. Choć pociągi regionalne zatrzymują się na każdej stacji, to między nimi pomykają z prędkością dochodzącą do 160 km/h.
Zimne pyszne włoskie piwo Peroni i śniadanie z biedronki w oczekiwaniu na prom do Cavo.
Drugi w tym sezonie prom do miejscowości Cavo na Elbie nie cieszy się jeszcze dużym zainteresowaniem. Poza nami i kilkoma osobami płyniemy wielkim pustym promem :)
Port w Cavo to najmniejszy port do którego dopływają promy z lądu.
Przed nami 14 km trasy do miejscowości Nisporto, gdzie już od paru dni stacjonują nurkowie z klubu podwodnego z Krakowa.
Do Nisporto można dostać się tylko pieszo, rowerem lub samochodem, na wyspie praktycznie nie istnieje transport publiczny między miastami. Upał straszny, mamy tylko jedną butelkę wody. Dla sporadycznie przejeżdżających samochodów jesteśmy niewidoczni. Dopiero po 40 minutach męczarni, zatrzymuje się małe auto z młodymi chłopakami z wyspy. Dowożą nas do skrzyżowania, gdzie musimy przesiąść się na innego stopa.
Jeszcze dobrze nie wysiedliśmy z pierwszego stopa, a już jesteśmy w drugim! Miłe starsze towarzystwo zabawiało nas rozmową i udzieliło szybkiej lekcji języka włoskiego.
Kręta górska trasa i wspaniałe widoki. W kilkanaście minut dotransportowani jesteśmy do campingu w Nisporto. Wakacje czas zacząć!
